دلم از این همه بد میگیرد و چه خوب آدمی میمیرد...

کاش میشد گذاشت و رفت...
خاطرات بسیار تلخم را...
روزهای غمگینم را...
بی عدالتی های زندگی ام را...
روزهای بی کسیم را...
یک مسافرت دو نفره...من و این من...
مسافرت که نه...یک رفتن تلخ...
بدون هیچ بازگشتی
کاش میشد کوله بارم را ببندم...دل بکنم و بروم...
خدایا؟
همدمی نخواستم...
یاری نخواستم...
تکیه گاهی نخواستم...
دیگر هیچ چیز نمیخواهم
دستم را نگیر،مرهمم نباش،بغلم نکن
هوایم را نداشته باش...
آرزو نمیکنم،حرف نمیزنم،خواهشی ندارم
لال شده ام...
آینده ای نمیخواهم...خرابش کن
دیگر نمیخواهم به هیچکس بگویم من هم خدایی داشتم...
شکایتت را هم نمیکنم
اصلا هیچ چیز نمیگویم
نه شکر میکنم و نه گله
دیگر دعا هم نمیکنم...دلخوشی هم نمیخواهم...آسودگی خیال هم نمیخواهم
دست از سرم بردارید
هم تو و هم آدم هایت
مرا به حال خودم بگدارید
یا به جایی جهنم تر از اینجا ببر
نگو درست میشود...نگو صبر کن...
 صبرم تمام شد...صبرم پای بد قولی هایت رفت خدا
دیگر به در و دیوار هم محبت نمی کنم
ب هیچکس محبت نمیکنم
جواب محبت هایم را هم دیدم
دستت درد نکند خدا
خیلی ممنون
دیگر کاری به من نداشته باش...
تمام..