گله ای نیست...

روزهای تابستانم را به سرد ترین حالت ممکن می‌گذرانم 

دلم از نداشته هایم میگیرد...

آه میکشم...غصه میخورم

اما گله ای نیست،از هیچکس...

تنهایی شده درد بی درمان...

نه آدمی است که تو را بفهمد...

نه میتوانی تنهایی طولانی ات را تحمل کنی...

دلسردم...صبرم تمام شده و اشتیاقی نیست...

اما گله ای نیست،از هیچکس و هیچ چیز

نای اعتراض هم نیست...

میسوزم و باز هم میسوزم...

ولی گله ای نیست...اعتراضی نیست...