خدای من

خدای من...
با وجود غصه های فراوانم...
تو بهترین منی...
نه بهترین هایی که برای تعریف به کار میبرند...
بهترین من...
ینی بهترین بهترین ها...
میدانم به دنیا آمدنم بی حکمت نبود...
غصه ها هم حکمتی دارد...
لازم است قوی تر شوم...خودم را بسازم و نبازم...
اذیت میشوم،،تا که بهترین شوم...
دلم میگیرد تا یاد بگیرم،هنوز چه چیز هایی را باید ب این من اضافه کنم...
و گریه میکنم تا قدر خنده هایم را بدانم...
سکوت میکنم تا خدا سخن بگوید.
رها میکنم تا خدا هدایت کند.دست برمیدارم تا خدا دست به کار شود
به او میسپارم تا آرام شوم.
خدای من خدای بزرگیست...
خدای حکیم و مهربانیست...
خدای من؟
آرام جانم؟
بی پناهم و بس
رهایم نکن و پناهم باش